Απόψεις

Πολιτισμός είναι….

Πολλές φορές βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους περιπλανώμενους στους δρόμους  να ψάχνουν μια γωνιά να κοιμηθούν ή ένα πιάτο φαγητό. Δεν έχουμε αναρωτηθεί ποτέ, όμως, ποιοι μπορεί να ήταν οι λόγοι που ανάγκασαν αυτούς τους ανθρώπους να φτάσουν σε αυτό το σημείο. Οι λόγοι είναι πολλοί, ιδίως η ανεργία, η εξάρτηση από ουσίες που οι άνθρωποι νομίζουν ότι βρίσκουν τη στήριξη να καταφύγουν από τα προβλήματα, ή ίσως να είναι και μια επιλογή ζωής του κάθε ανθρώπου. Το ποσοστό σε ανέργους όσο περνάει ο καιρός όλο και αυξάνεται. Όταν βλέπεις αυτά τα κρούσματα στους δρόμους , ανθρώπους να πεινάνε και να ζητιανεύουν, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει ανθρωπιά και «πολιτισμός», γιατί πολιτισμός δεν είναι μόνο τα τεράστια πανεπιστήμια, δεν είναι τα πανάκριβα ξενοδοχεία, δεν είναι τα καλόγουστα μετρό· όλα αυτά δεν συγκρίνονται με την ανθρώπινη ζωή. Ο πολιτισμός είναι οι άνθρωποι, η κοινωνία. Αν γυρνάμε την πλάτη σε αυτούς τους «αδύναμους» ανθρώπους, τότε δεν υπάρχει πολιτισμός.

        Πολιτισμός είναι η βοήθεια στους συνανθρώπους μας, είναι η θαλπωρή και η υποστήριξη σε αυτούς που το χρειάζονται. Η στήριξη αυτών των ανθρώπων που χρειάζονται τη βοήθεια για να βγουν ξανά στον κόσμο. Το κράτος και η κοινωνία έχουν μεγάλο χρέος, αν θέλουν να λέγονται πολιτισμένα, να στηρίξουν όλους αυτούς τους ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη.

Ντενάντα Βίλα 

Απόψεις

Το κρυμμένο ψέμα

Ο πολιτισμός εκμεταλλεύεται το παρελθόν του και το τι έχει δημιουργηθεί χρόνια πριν για να βγάλει τα καλά προς τα έξω και να φανεί «υπεράνω». Δεν είναι έτσι, όμως. Μια χώρα φροντίζει να εξαλείψει τα πράγματα που θα βλάψουν την εικόνα που δίνει προς τα έξω.

        Τα πράγματα στις μέρες μας κάθε άλλο παρά ρόδινα είναι. Η φτώχεια είναι μόνιμη και απ’ ό,τι φαίνεται δεν θα φύγει έτσι απλά. Έχει επηρεάσει ήδη πολλούς, οι οποίοι έχουν καταλήξει στο περιθώριο και θα επηρεάσει πολύ περισσότερους. Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Θα μπορούσε μια χώρα να αποτελείται ολοκληρωτικά από φτωχούς. Τότε θα λέγαμε ότι δεν έχει από πού να βοηθηθεί και ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Το χειρότερο, λοιπόν, είναι ότι υπάρχουν αρκετοί οικονομικά ευκατάστατοι που αδιαφορούν. Δεν αδιαφορούν μόνο αυτοί, βέβαια. Αδιαφορεί και ο απλός κόσμος. Οι άνθρωποι που έχουν ένα σταθερό μισθό και τα καταφέρνουν, έστω και δύσκολα. Αδιαφορούν για τους ανθρώπους που κάποτε βρίσκονταν και αυτοί στην ίδια θέση.

Απόψεις

Στο περιθώριο

Κάθε άνθρωπος ονειρεύεται να ’χει μια πολύ ωραία ζωή, στην οποία θα ’ναι το επίκεντρο της προσοχής, θα ’χει χρήματα, θα ’ναι υπερήφανοι όσοι τον κάνουν παρέα, και από τους συγγενείς του θα τον ζηλεύουν αρκετοί και θα τον μισούν αρκετοί· και, λόγω αυτής της ζήλειας θα ασχολούνται συνεχώς μαζί του, πράγμα που τον εξιτάρει.

        Όμως, μερικές φορές, τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα θέλει. Άραγε είναι η μοίρα; Μήπως δεν ήταν τόσο τολμηρός; Μήπως ήταν υπερβολικά αλαζόνας, υποτιμώντας κάποια πράγματα και παραλείποντας κάποια άλλα, τρώγοντας πόρτα στο τέλος; Μήπως ήταν αμόρφωτος, επειδή δεν είχε ή δεν ήθελε να ’χει πρόσβαση στην εκπαίδευση; Δεν τον στήριξαν οι δικοί του; Πήρε έναν κακό δρόμο; Η αιτία δεν έχει καμιά σημασία, γιατί, όποιος κι αν είναι ο λόγος, αρκετοί βρίσκονται στους δρόμους νιώθοντας πως έφαγαν πόρτα απ’ την ζωή κι ότι δεν έχει κανένα νόημα η ζωή τους, γιατί, πλέον, είναι κάτι σαν ζωντανοί νεκροί, με άπειρες σκέψεις οι οποίες έχουν ζάμπλουτο περιεχόμενο απ’ τις λέξεις «αν» και «γιατί», βρίζοντας τον εαυτό τους και ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους, ακόμα κι αν δεν υπήρχε άλλη επιλογή.

Με αφορμή μια ταινία......

Τρέξε Λόλα, τρέξε του Τομ Τίκβερ

Η ζωή είναι απρόβλεπτη....

 

Τα λεπτά όπως και ο χρόνος είναι πολύτιμα, στο μπάσκετ όπως και σε κάθε άθλημα ένα δευτερεπτο θα μπορούσες να πεθάνεις ή , να αγαπήσεις ή να μισείς, να κοιμηθείς ή να ξυπνήσεις· για ένα λεπτό σου καίγεται το φαγητό, για ένα δεύτερο σου έπεσε το πιάτο και δεν το έπιασες, για ένα λεπτό δεν πρόλαβες το λεωφοα ένα δεύτερο είναι η κατάλληλη στιγμή, ένα δεύτερο πριν, ένα δεύτερο μετά αλλάζει η ροή των δεδομένων που ξέρεις.