Η εφηβεία

Η Σχέση των παιδιών με τους γονείς

__Γεια σου.

__Γεια σας.

__Πώς ονομάζεσαι;

__Αμαρίλντο.

__Ωραίο όνομα. Αμαρίλντο, θα μπορούσες να μας πεις ένα θέμα    που σε προβληματίζει και σε απασχολεί πολύ αυτό το διάστημα;

__Χμ, θα έλεγα η σχέση με τους γονείς μου και ειδικότερα με τον πατέρα μου.

__Ποιο είναι το πρόβλημά σου αν επιτρέπεται;

__ Λοιπόν, θα σας το πω όλο. Δεν έχω και πολύ καλή σχέση με τον πατέρα μου, γενικά, όταν του δείχνω κάτι σημαντικό που έχω πετύχει, δεν δείχνει ότι τον νοιάζει ούτε χαίρεται για μένα. Δεν με στηρίζει στα όνειρα και τους στόχους που έχω, δηλαδή, στο χόμπι που κάνω, το παρκούρ· μου λέει να σταματήσω να κάνω αυτές τις βλακείες επειδή θα σπάσω το κεφάλι μου. Γενικότερα, δεν μπορώ ποτέ να κάνω μια σοβαρή συζήτηση μαζί του.

__

Αινιγματικό πρόσωπο...

Ένα πρόσωπο που θέλω να περιγράψω είναι ένας γείτονάς μου, ο οποίος είναι πολύ κλειστός άνθρωπος. Όποτε τον βλέπω στην είσοδο της πολυκατοικίας, βιάζεται πολύ, λες και τον κυνηγάνε. Μερικές φορές, δεν μιλάει με τους άλλους ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας. Όλοι στην πολυκατοικία τον λένε παράξενο γιατί δεν μιλάει και ζει μόνος του. Μερικές φορές, όμως, βλέπω ότι έρχονται κάτι άνθρωποι αλλά δεν ξέρω τι είναι, συγγενείς του ή φίλοι του, αλλά τους ακούω, κάθε φορά που έρχονται, που κάθονται μέχρι τις δυο το πρωΐ και μιλάνε πολύ δυνατά και ακούνε δυνατά μουσική, που, καμιά φορά, μας ενοχλεί. Μου κάνει εντύπωση που, όταν είναι με την παρέα του, αλλάζει χαρακτήρα και, όταν είναι μόνος του, είναι πολύ σιωπηλός.

Ανδρέας Μπογκντάνης 

Αινιγματικό πρόσωπο...

Ο Τζούλιο είναι ένα παιδί που προσπαθεί να τελειώσει το σχολείο αλλά οι φίλοι του λένε ότι δεν θα το τελειώσει ποτέ του, οι γονείς του πιστεύουν σ’ αυτόν, η αγαπημένη του θεία του λέει ότι θα το τελειώσει το σχολείο. Ο Τζούλιο είναι είκοσι χρονών. Παράλληλα με το σχολείο, εργάζεται σε μια αποθήκη, για να βοηθήσει στα οικονομικά το σπίτι. Οι γνωστοί του τον έχουν για παράδειγμα και οι γονείς του τον καμαρώνουν γι’ αυτό που κάνει. Είναι καλό παιδί με αυτούς που του φέρονται καλά· με αυτούς που δεν του φέρονται καλά, δεν είναι καλό παιδί. Πολλοί τον θέλουν για παρέα, αλλά δεν γίνεται να γίνει χίλια κομμάτια· αγαπάει τον κολλητό του και τον ζηλεύουν πολλοί που έχει τέτοιον κολλητό. Γίνε σαν τον Τζούλιο!

Τζούλιο Αραπάϊ

Αινιγματικό πρόσωπο...

«Άραγε, ποιος μπορεί να είναι στην πραγματικότητα;»

Όλοι μιλάνε για ένα παιδί που κανείς δεν ξέρει ποιος είναι και πώς τον λένε. Τον λένε Κωνσταντίνο, Ντίνο, Κώστα, Κωστή, Κώτσο. Ότι είναι το καλύτερο παιδί λέει ο ένας και, ο άλλος, το χειρότερο παιδί της τάξης. Ο πατέρας του τον λατρεύει,  τον καμαρώνει η γιαγιά του, η μάνα του λέει είναι θαυμάσιο παιδί. Όλοι, όμως, απορούν για το ποιος είναι πραγματικά, μερικοί πιστεύουν ότι μπορεί να είναι ένα παιδί τρελό, χαζό, που τους κάνει όλους ό,τι θέλει· ότι μπορεί ν’ αλλάζει συμπεριφορά, ανάλογα με το ποιον έχει να κάνει. Ίσως είναι ένα παιδί προβληματικό, ή κάνει ό,τι κάνει και συμπεριφέρεται έτσι, για να κάνει τη διαφορά και όλοι να συζητάνε γι’ αυτόν χωρίς καν να τον γνωρίζουν.

Εύη Δουλφή

Αινιγματικό πρόσωπο....

Έχω έναν φίλο, για τον οποίο όλοι έχουν μια διαφορετική άποψη. Είναι πολύ κλειστός, δηλαδή, καθόλου κοινωνικός, αλλά ενοχλείται πολύ εύκολα και στεναχωριέται, χωρίς πραγματικά να το θέλει. Με λίγα λόγια, μερικοί πιστεύουν πως είναι ήρεμο παιδί και πολύ καλό, ενώ άλλοι πιστεύουν πως απλά δεν θέλει να ασχοληθεί με κανέναν και έχουν βγάλει άσχημα συμπεράσματα γι’ αυτόν, επειδή νευριάζει και τσακώνεται με το παραμικρό. Κανείς, όμως, δεν ξέρει πραγματικά τι χαρακτήρα έχει αυτό το παιδί, είναι πολύ μυστήριος. Αλλά, πάντα, για να δεις τον αληθινό εαυτό ενός ανθρώπου, πρέπει να τον γνωρίσεις πάρα πολύ καλά, να έρθεις πολύ κοντά του.

Αμαρίλντο Μεντί

Αινιγματικό πρόσωπο...

Γνωρίζω μια κοπέλα με την οποία διατηρούσα φιλική σχέση για τρία χρόνια και η οποία, κατά τη γνώμη μου, είναι υπέροχη. Είναι ειλικρινής, ντόμπρα, έχει κατανόηση και είναι πολύ αστεία. Είναι μια κοπέλα με την οποία θέλεις να περνάς χρόνο μαζί της και να μοιράζεσαι τις σκέψεις και τις προσδοκίες σου. Θα είναι πάντα εκεί, να σε υποστηρίξει, αν έχεις κερδίσει την εμπιστοσύνη της. Λόγω, όμως, της έντονης και άτσαλης σεξουαλικής ζωής της, έδινε κατά κάποιον τρόπο δικαίωμα να μην τη σέβονται. Πάντα, όμως, αδιαφορούσε για το τι λένε για εκείνη, συνεχίζοντας απλά τη ζωή της, χωρίς έγνοιες. Εγώ θεωρώ πως καλώς έκανε ό,τι έκανε, αφού ποτέ δεν είχε μετανοιώσει και πάντα έπραττε με καθαρή βούληση. Επίσης, υπήρχαν και περιπτώσεις που τη σχολίαζαν αρνητικά, αλλά με το χρόνο κατάλαβαν ότι απλά ήταν καταπληκτική κοπέλα! 

Ποίηση

Θαλής   Παρασκευάς

Βόήθέίάάάάάά.........

Κάθε φορά που με βαράς

πονάω, πονάω, πονάω

Κάθε φορά που με βρίζεις

γελάω, γελάω, γελάω

Κάθε φορά που γελάς

φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι

Κάθε φορά που με κοιτάς

τα κλάνω, τα κλάνω, τα κλάνω

μάλλον καλύτερα να πεθάνω

να ησυχάσω

 Βόήθέίάάάάάάάάάάάάάάάάάά

 Βόήθέίάάάάά..........οηοηοηοη

 Θα ...με σκοτώσει τελικά

 Βόήθέίάάάάάάάάάά

Παραλλαγές μιας μικρής ιστορίας

Εγώ

Καθώς καθόμουνα στο παρκάκι, με παίρνει ξαφνικά τηλέφωνο η μητέρα μου και μου λέει πως θέλει να πάω στο σουπερμάρκετ, να πάρω ψώνια για το σπίτι. Όταν μπήκα στο σουπερμάρκετ, είδα πως υπήρχε κάποιο πρόβλημα μ’ έναν κύριο. Δεν κατάλαβα καλά, μέχρι να ρωτήσω και να μάθω καλά-καλά τι έγινε, είδα τον κύριο να φεύγει θυμωμένος.

Κύριος-ύποπτος

Όπως κάθε μέρα, κατά το μεσημεράκι, πηγαίνω στο σουπερμάρκετ να κάνω τα ψώνια της ημέρας. Με το προσωπικό γνωριζόμουν πάρα πολύ καλά, μέχρι που ήρθε ένας καινούριος υπάλληλος και νόμιζε πως θα τον κλέψω. Εντάξει, έκανε καλά τη δουλειά του αλλά πολύ ενοχλητικά, μέχρι που με έβγαλε κλέφτη. Εκεί τσακωθήκαμε, ήρθε το υπόλοιπο προσωπικό που με ξέρανε και έλυσαν την παρεξήγηση, εγώ δεν μπορούσα και έφυγα θυμωμένος.

Υπάλληλος

Πφ..., σήμερα πολύ κουραστική μέρα. Έγινε και αυτό μ’ εκείνον τον κύριο, πολλά μπερδέματα, μυγιάγγιχτος πρέπει να ήταν. Πάλι καλά που λύθηκε γρήγορα η παρεξήγηση, δεν ξέρω, όμως, άμα ξαναέρθει εδώ πέρα. Έφυγε και θυμωμένος!

Σωτήρης Βότσης

Τι θα συνέβαινε αν....

... ένας κροκόδειλος χτυπούσε την πόρτα σας, ζητώντας λίγο δεντρολίβανο;

Ξαφνικά εκεί που κοιμόμουν, χτύπησε η πόρτα, σηκώνομαι γρήγορα και πάω ν’ ανοίξω, πιστεύοντας ότι είναι κάτι σοβαρό. Ανοίγοντας την πόρτα, διέκρινα ένα κροκόδειλο μικροκαμωμένο, να με ρωτάει μήπως έχω λίγο δεντρολίβανο να του δώσω για να μαγειρέψει. Δυστυχώς, όμως, δεν είχα και του είπα να πάμε μαζί στο σουπερμάρκετ, για να πάρω κι εγώ φαγητό που ήθελα.Στο δρόμο, όλοι οι άνθρωποι με κοιτούσαν λίγο περίεργα (εξαιτίας της παρουσίας του κροκόδειλου, μάλλον)· φτάνοντας στο σουπερμάρκετ, δεν μας άφησαν να μπούμε. Τελικά, για κακή μου τύχη, ούτε εγώ πήρα φαγητό αλλά ούτε και ο κροκόδειλος το δεντρολίβανο... Στο τέλος, ρώτησα τον κροκόδειλο αν έχει fb, αλλά μου είπε ότι τον είχαν «μπλοκ» και του είπα, όταν τον ξεμπλοκάρουν να μου στείλει «αδδ» για να τα λέμε πού και πού!

Γιάννης Μηνάς

Τι θα συνέβαινε αν...

 

... ένας κροκόδειλος χτυπούσε την πόρτα σας, ζητώντας λίγο δεντρολίβανο;

Εκείπου καθόμουν στον υπολογιστή μου, ξαφνικά άκουσα να χτυπάει η πόρτα, αναρωτήθηκα ποιος μπορεί να είναι.. Τελικά, πήγα και άνοιξα και ήταν ένας κροκόδειλος και μου ζήτησε δεντρολίβανο. Έκατσα για τουλάχιστον 1 λεπτό με ανοιχτό το στόμα, έμεινα άφωνος. Μετά από ένα λεπτό, καθώς με κοιτούσε παράξενα, του είπα «πέρνα μέσα» και αυτός, με μεγάλη ευχαρίστηση, μπήκε. Καθήσαμε και κουβεντιάσαμε, με ρώταγε διάφορα, όπως κι εγώ το ίδιο· τελικά, είχα δεντρολίβανο στο ντουλαπάκι της κουζίνας, του το έδωσα και τον ρώτησα τι θέλει να μαγειρέψει, και μου απάντησε «κρέας» και μου απάντησε, επίσης, ότι θα μου φέρει να δοκιμάσω και να του πω πώς βγήκε...

Μάριος Λίλο

Τι θα συνέβαινε αν...

... ένας κροκόδειλος χτυπούσε την πόρτα σας, ζητώντας λίγο δεντρολίβανο;

Ήταν Παρασκευή πρωί, όταν ένας κροκόδειλος ήρθε και μου χτύπησε την πόρτα. Πάω ν’ ανοίξω και δεν βλέπω κανέναν. Κάνω να μπω μέσα και ακούω μια φωνή να μου λέει: «Εδώ, κάτω, βρίσκομαι». Κοιτάω κάτω και τον βλέπω. Παραξενεύτηκα στην αρχή αλλά οι καλοί μου τρόποι δεν με άφησαν να τον διώξω. Τον ρώτησα άμα θα ήθελε να περάσει να τον κεράσω καφέ. Αυτός δέχτηκε και πέρασε. Μου ζήτησε λίγο δεντρολίβανο και του το έφερα μαζί με τον καφέ του. Έτσι όπως καθόμασταν, αρχίσαμε να μιλάμε και μου ανέφερε ότι ασχολείται με μαύρη μαγεία. Μου είπε, επίσης, ότι το δεντρολίβανο το χρησιμοποιεί για να κάνει ξόρκια. Εκείνη τη στιγμή άρχισα να φοβάμαι μην κάνει την πρακτική του πάνω μου. Έτσι, του είπα και καλά πως έχω να πάω σ’ ένα ραντεβού και πως πρέπει να φύγω. Ο κροκόδειλος με ψυλλιάστηκε και αμέσως μου επιτέθηκε με ένα ρόπαλο που είχε στην τσάντα του. Άρχισε να βγάζει φωτιές και με το ρόπαλό του με χτύπησε δυνατά στο κεφάλι. Μετά από αρκετή ώρα, συνήλθα, ξύπνησα και δε θυμόμουν τίποτα...

Τι θα συνέβαινε αν...

...το ασανσέρ σας πεταγόταν στο φεγγάρι;

Μια μέρα που ξύπνησα να πάω στο σχολείο, κάλεσα το ασανσέρ· ήμασταν εγώ και η αδερφή μου και εκεί που πατάω να πάμε στο ισόγειο, ανοίγουμε την πόρτα και ...βλέπουμε το φεγγάρι! Παρά λίγο να πέσουμε, αλλά, ευτυχώς κλείσαμε την πόρτα... είχαμε αναστατωθεί... Τα πρώτα δέκα λεπτά, όταν συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε στο φεγγάρι, προσπαθήσαμε να το διασκεδάσουμε όσο μπορούμε, σαν ένα φανταστικό ταξίδι, μέχρι που μας κάλεσαν κάποιοι γείτονες στον 3^ο όροφο της πολυκατοικίας μας και πήραμε τις σκάλες και φύγαμε προς το σχολείο.

Σωτήρης Βότσης

Η προσωπική μου φυλακή

Αναγκαστικό και «σαν φυλακή» είναι το σχολείο, επειδή πολλά παιδιά αναγκάζονται, δεν θέλουν να πηγαίνουν σχολείο, να μαθαίνουν καινούρια πράγματα, να «βγάλουν κάποιο χαρτί» για να έχουν κάποιο «όπλο» στη ζωή τους. Την γνώση δεν τη θέλουν, την αναζητούν, όμως, από γονείς και διαδικτυακά. Νοιώθουν εγκλωβισμένα, γι’ αυτό τα περισσότερα παιδιά έρχονται στο σχολείο για να περνάνε την ώρα τους.

Η προσωπική μου φυλακή

Μου έχει τύχει πολλές φορές να νιώθω εγκλωβισμένος μέσα σε ένα δικό μου πρόβλημα και να μην μπορώ να βρω τη λύση. Έχω μια φυλακή στην ελευθερία μου και αυτό είναι ειρωνεία, πολλές φορές η εφηβεία με κλειδώνει μέσα σε αυτή τη φυλακή γιατί μου δημιουργεί χάσματα στη συμπεριφορά μου και τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα με μίσος και οργή.

Βασίλης Κωνσταντόπουλος

Η προσωπική μου φυλακή

Πολλοί άνθρωποι λένε πως θα ήταν μια χαρά στη φυλακή, ούτε να πληρώνεις, τσάμπα φαΐ, τσάμπα όλα, «θα ήθελα πολύ να πάω να μείνω εκεί, σε ένα μικρό δωμάτιο, να κάνω ό,τι θέλω».

Κι όμως, δεν κάνεις ό,τι θες, δεν είσαι ελεύθερος, σε αφήνουν να κάνεις μπάνιο 1-2 το πολύ φορές την εβδομάδα, τρως όποτε σου πουν αυτοί και ό,τι σου δώσουν· επίσης τρως, κοιμάσαι και κάνεις την ανάγκη σου στο ίδιο «δωμάτιο». Και το πιο σημαντικό, όλοι αυτοί που είναι εκεί, είτε τους κοιτάξεις είτε όχι, είτε μιλήσεις είτε όχι, θα σε πειράξουν. Σου στερούν ζωή και χρόνια. Δεν κάνεις οικογένεια, ούτε γυναίκα ούτε παιδιά ούτε τίποτα. Δε βλέπεις τίποτα, παρά μόνο 4 γκρίζους τοίχους. Θα ξεχάσεις πώς είναι η ζωή έξω.       

Άρτεμις Χατζηκοκολάκη