Κόμικς

 

Κωνσταντίνα Μαρίνη

Λογοτεχνια

(Ένα παιδί που δουλεύει στα ορυχεία εξόρυξης κοβαλτίου για τις μπαταρίες των κινητών)

Ένα χαρούμενο παιδί στην Ευρώπη, πλούσιο με ακριβό κινητό που και από τους λίγους, που θα μπορούσαν να το έχουν ανήκει στους ακόμη λιγότερους. Έτοιμα τα λεφτά, έτοιμη ήδη η ζωή του, τρέχοντας σε όλο τον κόσμο να τον δει, να δείξει τα ωραία κινητά, συσκευές και ρούχα. Λέγοντας στον εαυτό του πως ζει, δεν είναι μόνος και πως αν αξίζεις θα πετύχεις! Όμως, βαθειά μέσα του γνώριζε… Μέχρι που αυτό το «βαθύ» βγήκε στην επιφάνεια έπειτα από απανωτές ατυχίες, πόνους και απογοητεύσεις. Του έμοιαζε σαν κόλαση, μα όχι. Αυτή είναι η ζωή. Παλεύεις να κρατάς την ευτυχία γνωρίζοντας πως αργά ή γρήγορα θα έρθει ο πόνος και η αλήθεια. Εκεί κατάλαβε και έπαψε πια να γνωρίζει, του έγινε εμπειρία.

Απόλλων Σπυρόπουλος

Ποίηση

(Ένα παιδί που δουλεύει στα ορυχεία εξόρυξης κοβαλτίου για τις μπαταρίες των κινητών)

Από το βράδυ ως το πρωί,

Σκάβω να βγάλω το ρευστό,

για ένα κομμάτι φαγητό.

Από το βράδυ ως το πρωί,

το μάτι καρφωμένο στην οθόνη

ω, πώς λατρεύω τη χρυσή μου αλυσίδα.

Λευτέρης Κιούσης

Ποίηση

(Ένα παιδί που δουλεύει στα ορυχεία εξόρυξης κοβαλτίου για τις μπαταρίες των κινητών)

I phone! I phone! I phone!

Ω, μάνα, αγαπητή γλυκεία μάνα

Πάρε μου εμένα του υπέροχου αυτού παιδιού το

Ω, νέο και ωραίο

I phone! I phone! I phone!

Μέσα στην λίμνη της θλίψης

κολυμπάω …Ω, μάνα! μάνα! μάνα!

Ω, μάνα, θέλω κοβάλτιο. Ω, μάνα,

Κοβάλτιο! Κοβάλτιο! Κοβάλτιο!

Ξεσπώ σε αβάσταχτο θυμό

Ω, μάνα!

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ I PHONE!

Ω, ΜΑΝΑ

Ιωάννα Ρότα

Ποίηση

(Ένα παιδί που δουλεύει στα ορυχεία εξόρυξης κοβαλτίου για τις μπαταρίες των κινητών)

Σκλαβιά

Η ζωή μου σκληρή,

Η ζωή μου άδικη,

Η ζωή μου μαύρη

σαν το χρώμα των ορυχείων.

Προδοσία, πόνος, λύπη…

Πού είναι τα παιχνίδια μου;

Πού είναι οι αγκαλιές μου;

Πού είναι οι χαρές μου;

Πού είναι η αγάπη της μάνας μου;

Πού;;

Παντού, Σκλαβιά, σκλαβιά, μια

ζωή στα κάτεργα… Πού;;

Γιώργος Λιοτήρης

Ποίηση

(Ένα παιδί που δουλεύει στα ορυχεία εξόρυξης κοβαλτίου για τις μπαταρίες των κινητών)

Το παιδί με το κινητό

Το παιδί με το κινητό

και τα πλούτη όλου του κόσμου.

Έχει για καρδιά χρυσό και κινητό

στην τσέπη…

Αλαζονεία στην ψυχή και άγνοια

για τα φτωχά παιδιά του κόσμου.

Γιώργος Κωνσταντίνου

Ποίηση

(Ένα παιδί που δουλεύει στα ορυχεία εξόρυξης κοβαλτίου για τις μπαταρίες των κινητών)

Κάθε μέρα είναι ακριβώς η ίδια.

Κάθε βράδυ υπάρχει πόνος και χαρά.

Πόνος γιατί το σώμα μου πεθαίνει.

Χαρά γιατί έφτασε στο τέλος το βάσανο,

μα θα επανέλθει το πρωί.

Δεν έχω πια δάκρυα να ρίξω.

Το έκανα κάθε βράδυ, τώρα μόνο ελπίζω.

Κάνω εκατομμύρια ανθρώπους χαρούμενους.

Και σκέφτομαι πια αυτό.

Μα δεν πειράζει που δεν ξέρουν πως,

για μια μπαταρία, πεθαίνω εγώ.

Χριστίνα Σπίθα

Γκαλερί

Αλεξάνδρα  Μπόκορη

Κόμικς...

Γιάννης Δήμας

Ασίφ Ασιμπούλ

Αλέξανδρος Μανουσάκης

Σταύρος Λεονάρδος 

Με αφορμή μια ταινία....

«Η νύχτα θα πέσει»

Ο πόλεμος πάντα είναι τρομακτική σκέψη. Ήταν πολύ συγκινητική και σκληρή η ταινία που είδα. Είχα καταλάβει ότι ο άνθρωπος μπορεί να σκοτώνει άλλους ανθρώπους χωρίς να νιώθει κάτι μέσα του, σαν ζώα, σαν να μην είναι και αυτός άνθρωπος που μπορεί να νιώθει κάποιο συναίσθημα. Αλλά βλέποντας αυτή την ταινία, στη δική μας εποχή, μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο πόλεμος είναι τρομακτικό και σκοτεινό πράγμα. Κάποιες