Κόμικς

 "Το σιωπηλό ψάρεμα"                                                                  από τη Χριστίνα Γκουζάνη 

Λογοτεχνία

                                                             Το χρυσό μου κλουβί


Πολλές φορές οι άνθρωποι παραπονιούνται γι’ αυτά που δεν έχουν και δεν ευχαριστούν τον θεό γι’ αυτά που έχουν. Και όταν καταλήγουν να έχουν αυτά που ήθελαν, τότε αρχίζουν και προτιμούν την παλιά τους ζωή επειδή έχουν αλλάξει σαν άνθρωποι και συμπεριφέρονται αλλιώς. Είναι λες και είσαι φυλακισμένος από τον ίδιο σου τον πλούτο και δεν μπορείς να ξεφύγεις.

            
                                                                                                                                     Γιάννης Ζανέσης

Λογοτεχνία

                                                         Το χρυσό μου κλουβί

Οι άνθρωποι μπορούν να έχουν τα πάντα, πλούτη, σπίτια και, γενικά τα πάντα αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν έχουν αγάπη, συναισθήματα. Είναι κλεισμένοι σε ένα κλουβί και δεν βλέπουν πώς είναι ο υπόλοιπος κόσμος ούτε έχουν καμιά επαφή, νοιάζονται μόνο για το χρήμα τους. Αλλά μετά από μερικά χρόνια, όταν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι κανείς δίπλα τους και ότι όλοι οι άλλοι θέλουν μόνο κάτι από αυτόν, είναι πραγματικά δυστυχισμένοι. Και τότε σκέφτεται κανείς γιατί τα χρειάζομαι όλα αυτά…


                                                                                                                                         Ιουλία Βούιβ

Λογοτεχνία

                                                   Το χρυσό μου κλουβί

Σε ένα κόσμο γεμάτο ιδέες, πράγματα, σκέψεις, προτάσεις και γενικώς πολλές ανάγκες, εγώ είμαι στον δικό μου κόσμο που κανένας δεν μπορεί να με επηρεάσει, κανένας δεν μπορεί να μου πει τι να νιώθω, τι να κάνω, τι να σκέφτομαι. Αυτός ο κόσμος είναι «το χρυσό μου κλουβί». Έξω από το κλουβί μου, είναι άνθρωποι κακοί και καλοί αλλά όλοι φαίνονται ίδιοι, δεν μπορείς να τους αναγνωρίσεις και να ξεφύγεις από το κακό· γι’ αυτό είμαι κλεισμένη σε αυτό το χρυσό κλουβί, δεν μπορώ να βγω από δω, να μάθω άλλα πράγματα, να γνωρίσω ανθρώπους καλούς, να δοκιμάσω τον άλλο κόσμο γιατί με τρώει η ανασφάλεια.

Κάποια στιγμή πρέπει να βγω από εδώ, να ξεπεράσω τους φόβους μου, τις ανασφάλειές μου και να προχωρήσω. Όπως όλοι οι άλλοι, αλλά κατάλαβα ότι δεν είμαι σαν τους άλλους, είμαι παιδί διαφορετικό.

                                                                                                                                  Λιλιάνα Λαπίνσκα