Είμαστε κάτι...

Είμαστε κάτι νερό. Ο ένας είναι σαν λακκούβα με νερό. Είναι κάτι επιφανειακός. Να πούμε σκληρά, ότι δεν έχει μυαλό, αδιάφορο να μιλάς με τέτοιο τύπο ανθρώπων. Ο άλλος είναι σαν λίμνη. Θέλεις να τον γνωρίζεις, μιλάς, μαθαίνεις κάτι, αλλά σε κάποιο χρονικό διάστημα καταλαβαίνεις ότι έφτασες στο «τελευταίο σημείο». Ότι ο άνθρωπος αυτός δεν ασχολείται με κάτι καινούριο και από κει δε σε ενδιαφέρει σαν άνθρωπος, με ποιον μπορείς να κάνεις παρέα και να περνάς ωραία την ώρα σου. Ξέρεις όλα όσα μπορεί να πει, τι θα κάνει σ’ αυτή ή στην άλλη στιγμή.

      
Υπάρχουν άνθρωποι – θάλασσες. Μαζί μ’ αυτούς μπορείς να μιλάς χρόνια. Να γνωρίζεις κάτι καινούριο που σ’ αρέσει. Ξέρουνε πολλά, μιλάνε ωραία, όμορφα. Έχουν βαθειές σκέψεις. Έχει πολλά συναισθήματα, με διάφορα χρώματα. Τέτοιος άνθρωπος είναι ενδιαφέρων και μπορείς να τον γνωρίζεις από διαφορετικές όψεις.

        Και τέταρτος τύπος ανθρώπου, που είναι σπάνιος. Άνθρωπος – ωκεανός.

Δεν θα μπορείς να τον γνωρίζεις τέλεια ποτέ! Θα μιλάς με αυτόν, θα σε ενδιαφέρει, θα γνωρίζεις κάτι, αλλά θα είναι τόσο λίγο (περίπου στο 20%). Μέχρι που θα είναι ήσυχος είναι καλό, αλλά όταν θα έχει πολλά συναισθήματα, καλά ή άσχημα, αν θα είσαι δίπλα του θα σε καλύψει ένα κύμα. Θα (επι)ζεις με αυτόν όλα όσα νιώθει και αυτός, αλλά όχι σε ίδια ποσότητα· μόνο 10%, αλλά και αυτό μπορεί να σε σκοτώσει (αν είναι κάτι άσχημο). Αν είναι κάτι ωραίο, θα είσαι ευτυχισμένος.

Ντιάνα Κοτλιάροβα

Τι είμαστε; Είμαστε μια γενιά όπου όλα είναι δύσκολα και σοβαρά, δεν μπορούμε να το δούμε στην πλάκα όλο αυτό
Είμαστε η γενιά που στο σχολείο πλέον τα πράγματα αλλάζουν και δυσκολεύουν για το μέλλον μας.Είμαστε η γενιά του Facebook και των social media και όχι όπως οι άλλες γενιές που βγαίνανε έξω και μιλάγανε και λέγανε τα νέα τους, είμαστε η γενιά που όλα πλέον τα λέμε στο Facebook χωρίς να έχουμε επαφή με τον άλλον.

 Είμαστε πλέον όλοι ίδιοι ή, μάλλον, προσπαθούμε να είμαστε όλοι ίδιοι.

Δημήτρης Λαϊάκης

Δυστυχώς η νεολαία σήμερα ασχολείται υπερβολικά με τη χρήση όχι μόνο ουσιών αλλά και της τεχνολογίας, παίζοντας για πολλές ώρες διαδικτυακά παιχνίδια, αντί να πάνε να παίξουν, να αθληθούν, κάθονται σ’ ένα δωμάτιο και παίζουνε στον Η/Υ και, κάποιες φορές, πέφτουνε στην παγίδα ότι το παιχνίδι μαζί με ένα μπάφο βοηθάει και ταιριάζει.

Πρέπει να ξυπνήσουμε λίγο, έχουμε καταντήσει να έχουμε φίλους μέσα από το ίντερνετ, έχουμε καταντήσει σαν πολύ ωραίες κιθάρες που σπάνε οι χορδές τους και χαλάνε, στο παζάρι γιατί, απλά, δεν κάνουνε τίποτα.

Ηλίας Μπίφσα

Για κάποιους που είναι πιο πάνω από εμάς,

είμαστε κάτι.

Για αυτούς που παίρνουν αποφάσεις για εμάς,

είμαστε κάτι.

Για τους γονείς μας,

είμαστε κάτι.

Για την κυβέρνηση,

είμαστε κάτι.

Όταν αυτό το υποτιμητικό «κάτι» παίρνει δύναμη,

παίρνει τη ζωή στα χέρια του, τότε όλοι

φοβούνται το κάτι.

Τότε δεν είμαστε απλά κάποιοι.

Τότε είμαστε μέλλον για τη χώρα.

Τότε αποκτάμε αυτονομία και ελέγχουμε εμείς

την κάθε στιγμή.

Εμείς παίρνουμε αποφάσεις και οι άλλοι πλέον για εμάς

είναι κάτι.

Είμαστε κάτι νέο.

Κάτι νέο που οι παλαιοί φοβούνται την αντίδρασή του.

Εμείς είμαστε κάτι.

Παύλος Κόντα

Στην εποχή μας οι νέες γενιές γίνονται όλο και χειρότερες σε σχέση με τα πιο παλιά χρόνια.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας μας έχει κάνει πιο απόμακρους και έχει χαθεί η οικειότητα που υπήρχε μεταξύ των ανθρώπων. Πλέον δεν μιλάμε από κοντά ούτε βρισκόμαστε. Όλα γίνονται μέσω ενός κινητού ή μιας οθόνης. Δεν ενημερωνόμαστε πια από πουθενά. Μόνο πιστεύουμε ό,τι ακούμε στην τηλεόραση ή στο ράδιο! Σπάνια θα ψάξουμε παραπάνω για να διαπιστώσουμε εάν είναι αλήθεια κάτι. Έτσι αρχίζει η παραπληροφόρηση και είναι πολύ εύκολο να χειραγωγηθούμε. Έχουμε γίνει απαθείς απέναντι σε όλα και μας νοιάζει μόνο η εικόνα και το πώς θα περάσουμε καλά. Το μέλλον της νέας γενιάς καταστρέφεται και κανένας δεν κάνει κάτι γι’ αυτό. Όταν αρχίσουμε να είμαστε πιο δραστήριοι και να μην αγνοούμε θέματα που μας αφορούν, ίσως, τότε, αλλάξει λίγο ο κόσμος.

Νίκη Παναγιωτίδου