ΑΡΧΙΚΗ

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

Mε αφορμή μια ταινία....



«Η νύχτα θα πέσει»
(ταινία για το ντοκιμαντέρ των Άλφρεντ Χίτσκοκ και Σίντνεϊ Μπερνστάιν για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου)

Παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ «Η νύχτα θα πέσει» μου δημιουργήθηκαν πολλά συναισθήματα ταυτόχρονα. Στενοχώρια, μίσος. Το να βλέπεις αυθεντικές εικόνες από το 1945 είναι κάτι που δεν υπάρχει λέξη να το περιγράψει κανείς. Το βλέπεις και σκέφτεσαι «να πιστέψω ή να μην πιστέψω;».
Να βλέπεις το πώς συμπεριφέρονται στους ανθρώπους χωρίς να φταίνε σε κάποιο πράγμα. Σκάβοντας στο χώμα 4-6 μέτρα βάθος, να βλέπεις στην ταινία τη φρίκη. Το να το βλέπεις στον πραγματικό κόσμο δεν αντέχεις την εικόνα! Να πας μετά από 70 χρόνια στο ίδιο σημείο και να πατάς σε σημείο που από κάτω από τα πόδια σου βρίσκονται χιλιάδες κόκκαλα από ανθρώπους που βασανίστηκαν άδικα.
Είναι τραγικό συναίσθημα. Κανένας δεν μπορεί να πιστέψει εύκολα ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να κάνει ένας «άνθρωπος» σε άνθρωπο.
Μαρία Οτζόνσεκ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου