Με αφορμή μια ταινία....

«Η νύχτα θα πέσει»

Ο πόλεμος πάντα είναι τρομακτική σκέψη. Ήταν πολύ συγκινητική και σκληρή η ταινία που είδα. Είχα καταλάβει ότι ο άνθρωπος μπορεί να σκοτώνει άλλους ανθρώπους χωρίς να νιώθει κάτι μέσα του, σαν ζώα, σαν να μην είναι και αυτός άνθρωπος που μπορεί να νιώθει κάποιο συναίσθημα. Αλλά βλέποντας αυτή την ταινία, στη δική μας εποχή, μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο πόλεμος είναι τρομακτικό και σκοτεινό πράγμα. Κάποιες

στιγμές είχα κλειστά τα μάτια μου, επειδή δεν μπορούσα να αντέξω αυτά τα νεκρά σώματα, σχεδόν κόκκαλα. Και ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω πώς οι άνθρωποι μπορούν να είναι τέτοια τέρατα.

Αυτοί που έζησαν στη σκληρή αυτή εποχή και μέχρι σήμερα, αυτά που πέρασαν και αυτά που είδαν θα είναι για πάντα στην ψυχή τους. Όταν τελείωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι άνθρωποι ξανά μπορούσαν να είναι άνθρωποι, χωρίς τρόμο στην καρδιά τους. Νομίζω ότι ήταν πολύ δύσκολο να γυρίσουν στην κανονική και ήρεμη ζωή τους, επειδή ακόμα είχαν αυτόν το φόβο, ότι θα ξυπνήσουν και θα δουν ξανά το θάνατο, ότι όλο αυτό ήτανε μόνο όνειρό τους.

Μάρτα Μιτούτα