Λογοτεχνία

                                             

                                                    Η γοητεία του να είσαι ατελής


Στη ζωή μας έχουμε γνωρίσει πολλούς ανθρώπους «τέλειους», μας αρέσει που μας καταλαβαίνουν, μας νοιάζονται και δεν μας αρνούνται τίποτα. Αρχίζουν και λειτουργούν σαν ρομπότ, προσπαθούν να ενσωματωθούν με βάση τη δική μας καθημερινότητα, με τις δικές μας συνήθειες, με τη διάθεσή μας. Δημιουργώντας ένα τεχνητό πρόσωπο με το οποίο νομίζουν πως θα μας κλείσουν την πληγή όλων των δυσάρεστων αναμνήσεων, κάποια στιγμή, νιώθουμε πως μας πνίγει όλο αυτό, έχουμε τύψεις πως τους υποτάσσουμε να κάνουνε πράγματα τα οποία εμείς
θέλουμε. Και αρχίζουν να λειτουργούν σαν ρομπότ, θα κάνουν τα πάντα για εμάς, ακόμα και να προσποιηθούν κάποιον που μας λείπει.
Το καλύτερο, λοιπόν, είναι να επιλέγουμε τους «ατελείς». Μπορεί να έχει του κόσμου όλου τα ελαττώματα αλλά γνωρίζουμε πως θα μας βοηθήσει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, δείχνει την πραγματική ευαισθησία, θα μας κλείσει τις πληγές μας και θα μας κάνει να εξερευνήσουμε και πάλι αυτόν τον κόσμο, και δεν θα γνωρίσουμε ένα διπρόσωπο κόσμο με τόση ψεύτικη καλοσύνη.

                                                         
                                                                                                                                                                                   Γεωργία-Άννα Παγώνη