Με αφορμή μια ταινία...

Το «Άσπρο Άλογο» του Αλμπέρ Λαμορίς

Στην ταινία οι άνθρωποι ήθελαν να πιάσουν το άλογο για να το εξημερώσουν και να το κάνουν δικό τους, επειδή έβλεπαν ότι ήταν το πιο ατρόμητο και γρήγορο άλογο αλλά και επικίνδυνο. Οι άνθρωποι έκαναν πολλές προσπάθειες για να το πιάσουν αλλά πήγαιναν χαμένες, επειδή το άλογο καταλάβαινε ότι θα του έκαναν κακό, δηλαδή, από ελεύθερο που ήταν, θα ήταν φυλακισμένο, δεμένο και δεν θα ήταν με την οικογένειά του. Όταν προσπαθούσαν να το πιάσουν, το άλογο τρόμαζε και έτρεχε για να σωθεί.

Μια  μέρα το είδε ένα παιδί, το οποίο εντυπωσιάστηκε από το άλογο και ήθελε να το κρατήσει αλλά δεν μπορούσε. Το μικρό παιδί προσπάθησε  να το πιάσει αλλά δεν το έπιασε· όταν το είδαν οι άνθρωποι, γέλασαν μαζί του γιατί ήταν πολύ μικρός για να το διεκδικήσει. Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι είπαν όποιος το πιάσει, ας το κρατήσει. Μετά το παιδί προσπάθησε να το πιάσει και το έπιασε, γιατί το άλογο κατάλαβε ότι το μικρό παιδί δεν ήθελε να του κάνει κακό και, έτσι, τα κατάφερε. Όταν οι άνθρωποι είδαν ότι το μικρό παιδί έπιασε το άλογο, ήθελαν να του το πάρουν, ενώ είχαν πει ότι «όποιος το πιάσει, ας το κρατήσει» επειδή εκείνοι δεν μπορούσαν.

Οι άνθρωποι τρόμαξαν το άλογο καίγοντας το χορτάρι για να το πιάσουν. Το μικρό παιδί πήγε να βοηθήσει το άλογο γιατί δεν ήθελε να πάθει κάτι. Το παιδί καβάλησε το άλογο και έτρεχαν μαζί για να σωθούν, αλλά οι άνθρωποι τους κυνηγούσαν... Στο τέλος, το άλογο και το μικρό παιδί έπεσαν στη θάλασσα για να σωθούν και, όταν το είδαν οι άνθρωποι, φώναζαν να γυρίσει πίσω γιατί θα πνιγόταν, ενώ οι άνθρωποι το είχαν προκαλέσει αυτό...

Aνδρέας Μπογκντάνης