Η προσωπική μου φυλακή

Πάντα θεωρούσα πως ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί είναι ο πόλεμος, οι συνέπειές του, οι χημικές και ατομικές βόμβες αλλά, τώρα, κατάλαβα πως δεν είναι τίποτα μπροστά στην καθημερινότητα. Γίνονται όλα ίδια, δουλειά-σπίτι, δουλειά-σπίτι, και όλοι οι άνθρωποι περπατάνε σαν ζόμπι και, αν συμβεί κάτι ενδιαφέρον, μαζεύονται σαν ένα κοπάδι πεινασμένων ζώων στο φαγητό. Χτες, είδα έναν άνθρωπο ο οποίος έπαθε καρδιακό στη μέση της λαϊκής, θα μπορούσε να ζήσει άμα δεν τον είχαν κλωτσήσει για να περάσουν... Ήταν τόσοι άνθρωποι και κανείς δεν πήρε τηλέφωνο στο ασθενοφόρο! Ήταν πολύ άσχημο θέαμα και δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, δεν μπορώ να το βλέπω άλλο αυτό· αυτό δεν είναι ζωή, είναι εφιάλτης!

Μάξιμος Στεφουράκ