Η εφηβεία...

...Χμμμ, λοιπόν, η εφηβεία, και εύκολο θέμα και δύσκολο, γεμάτο ερωτήματα, χαρές, αγάπες, λύπη..., πρέπει να σκέφτεσαι πολλά και διάφορα, σε ποιο σχολείο θα πας, τι θα ακολουθήσεις, αν θα πας σε γενικό και μετά πανεπιστήμιο, ή σε επαλ, και μετά πού αλλού θα πάω, τι θα ακολουθήσω, και, αργότερα, μετά το σχολείο... Αρχίζεις και ψάχνεσαι μέσα σου, τι θα κάνεις στο μέλλον σου, πού θα ζήσεις... με ποιους θα είσαι στη ζωή σου... Όλα είναι σαν να σε έχουν βάλει μέσα σε ένα μπλέντερ και αρχίζει να γυρνάει και όλα γίνονται @%#...

 Αρχίζεις και απομακρύνεσαι ίσως από ανθρώπους, όπως και με τους γονείς καμιά φορά. Δεν μιλάς τόσο με τη μαμά, τον μπαμπά δεν τον πολυβλέπεις, αγάπη τώρα πλέον μεταξύ ανθρώπων δεν υπάρχει... Θες να πάρεις ένα σακκίδιο, να βάλεις 2-3 ρούχα, ό,τι λεφτά έχεις μαζέψει από τον μπαμπά ή τη μαμά, ή και τους δυο μαζί, και να φύγεις... Να φύγεις μακριά, να γυρίσεις τον κόσμο όλο... Να γνωρίσεις καινούρια πράγματα, καινούριους φίλους...

Ακόμα και σε ερωτικά θέματα, σίγουρα δεν θα είσαι με έναν άνθρωπο από τα 14-15... θα θες λίγο να μείνεις μόνος, να βγεις έξω με φίλους, ακόμα και μόνος σου...

Ψάχνεις σιγά-σιγά τον εαυτό σου, σκέφτεσαι κάποια πράγματα για σένα τον ίδιο, για τον χαρακτήρα σου, για όλα... και εσύ αποφασίζεις τι θα αλλάξεις και τι όχι...

Σκέφτεσαι όλο το μέλλον σου, αλλά καλό θα ήταν να μην κάνεις πολλά όνειρα για τη ζωή σου, ...όπως βγει, ό,τι δουλειά και να κάνεις, με όποιον και να είσαι, με ό,τι φίλους και να έχεις, θα έρθουν σιγά-σιγά... Να μην κάνεις τόσα όνειρα γι’ αυτό το θέμα, όπως έρθουν στη ζωή σου...

Αλλά το καλύτερο είναι όταν σκέφτεσαι το παρελθόν... τότε που ήσουν ένα μικρό μπιζελάκι, και έτρεχες από ‘δω και από ΄κει, δεν σε ένοιαζε πώς θα είσαι, απλά έβγαινες έξω χωρίς να σε νοιάζει ο υπόλοιπος κόσμος...!

Άρτεμις Χατζηκοκολάκη