...το ασανσέρ σας
πεταγόταν στο φεγγάρι;
Μια
μέρα που ξύπνησα να πάω στο σχολείο, κάλεσα το ασανσέρ· ήμασταν εγώ και η
αδερφή μου και εκεί που πατάω να πάμε στο ισόγειο, ανοίγουμε την πόρτα και
...βλέπουμε το φεγγάρι! Παρά λίγο να πέσουμε, αλλά, ευτυχώς κλείσαμε την
πόρτα... είχαμε αναστατωθεί... Τα πρώτα δέκα λεπτά, όταν συνειδητοποιήσαμε ότι
είμαστε στο φεγγάρι, προσπαθήσαμε να το διασκεδάσουμε όσο μπορούμε, σαν ένα
φανταστικό ταξίδι, μέχρι που μας κάλεσαν κάποιοι γείτονες στον 3ο όροφο
της πολυκατοικίας μας και πήραμε τις σκάλες και φύγαμε προς το σχολείο.
Σωτήρης Βότσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου