Ποίηση

Παναγιώτα Κούλη

Όλα όσα δεν μπορώ

να πω εγώ

τα γράφω στο τετράδιο,

τη ρίμα προσπαθώ να βρω

για να σου δείξω

πως ακόμα Σ’ αγαπώ

Είναι δύσκολο το ξέρω

το ρυθμό δεν μπορώ να βρω

στο στίχο για να πω,

λοιπόν, θα το πιάσω αλλιώς

θα ραπάρω για να γίνω διαφορετικός

Ο καιρός μου, ο ρυθμός

το ξέρω είναι δύσκολος

και σκοτεινός

Για σένα προσπάθησα

τη ρίμα τη ζωγράφισα

τα συναισθήματά μου έδειξα

και το μετάνιωσα

Τι νομίζεις πως έκανα

τα βράδια συνεχώς έκλαιγα

και γι’ αυτό επειδή πίστεψα

σ’ έναν ψεύτικο έρωτα

Ποτέ σου δεν μπόρεσες

έναν στίχο να έγραφες

μόλις έπιανες

χαρτί, στυλό, αμέσως έφευγες

Πάντα τα παράταγες

τους άλλους άφηνες

μόνο για γκόμενες

πάντα εσύ έτρεχες

Τον πιτσιρικά με ακουστικά στ’ αφτιά

την ρίμα να ξεκινά

να ζωγραφίζει έξω απ’ τα τρένα

και αν θες να τον ξαναδείς

απλώς ξαναπέρνα

Μια ανάμνηση θολή

Μια ανάμνηση θολή

αλλάζει σε μια στιγμή

και της καρδιάς μου οι παλμοί

τρέχουν σαν τρελοί

Οι γύρω μου υπαρκτοί

ανύπαρκτοι στη στιγμή

που έχω χαθεί

που ‘μασταν μαζί

είναι δύσκολη διαγραφή

όλα αυτά που ζήσαμε

που ονειρευτήκαμε

γίναν όλα χάλια

μένω με σημάδια

στην ψυχή

από την πρώτη τη στιγμή

που ‘μασταν μαζί

μέσα στην ανάμνηση αυτή

υπάρχει ακόμα εκεί

Το μίσος μου για σένα

οι υποσχέσεις ήταν ψέμα

τώρα φτάσαμε στο τέρμα

Άλλο δεν μπορώ

μαζί σου δεν αντέχω

σε μισώ

Κακομαθημένο θα είσαι

ποτέ δεν θα σέβεσαι

νομίζεις πως άλλαξε

ο καιρός που πέρασε

Δεν θα ξέρεις ποτέ τι θα τύχει

μόλις δεις το ποτήρι να ξεχειλίζει

ποτέ δεν θα ξέρει τι να ξεστομίσει

αυτός που τη ρίμα

για πρώτη φορά ακούσει

Οι καιροί συνεχώς αλλάζουν

και το τραγούδι συνεχίζουν

μέχρι να προλάβουν να το πουν

ξαφνικά αλλού θα βρεθούν

Τι έγινε μάγκα

ακούς μήπως αθάνατο άκουσμα

Τα ξέρω κι εγώ αυτά

και τον στίχο τον κατάλαβα

Ελπίζω κι εσύ να καταλάβεις

και τον στίχο αν μπορείς

να ξαναγράψεις

είναι δύσκολο το ξέρεις

και τον μάγκα να περιμένεις

για να σου δείξει, την ρίμα πώς

να γράψεις

Πέρασε καιρός

Πέρασε καιρός

μα, όμως, όλος ο κόσμος

έχει γίνει διαφορετικός

και εσύ καθιστός

σκέφτεσαι το πώς;

Δεν έχω φύγει καιρό

και δεν ξέρω τι να πω

και σε ρωτάω εγώ

πώς μπορώ να σωθώ

χωρίς να σου πω

μόνο ένα Σαγαπώ;

‘Ολα αυτά που θα σου πω

θα τα καταλάβεις μόνο

όταν εγώ στα μάτια σε κοιτώ

Πέρασε καιρός που σου είπα

τα όνειρα που έκανα για σένα

και συνεχώς τα μάτια σου τα ένιωθα

κλαμένα

Τα πάντα

Τα πάντα θα έκανα

για σένα όλα τα έδινα

της αγάπης τ’ αφανέρωτα

τα λόγια του έρωτα

που ποτέ δεν είπα

μονάχα αυτά ήθελα

και εσένα κοντά μου στα πιο όμορφα

ταξίδια

τις νύχτες να ήμαστε αγκαλιά

εγώ, εσύ και τ’ αστέρια

Αχ, αυτά τα λόγια σου

που με τρελαίνουν όταν είμαι κοντά σου

η ψυχή σου, η ανάσα σου

και η αγάπη σου

θα μας ταξιδέψουν στα βάθη της καρδιάς σου

Όλα αυτά που πίστεψα

έγιναν μια όμορφη αλήθεια